Kościół p.w. Miłosierdzia Bożego w Bydgoszczy został zbudowany w latach 1905-1906 jako ewangelicki. Autorem projektu był Ismar Hermann. Częściowo zdewastowany w styczniu 1945 roku, zbór został przekazany przez władze miejskie parafii p.w. Św. Trójcy 2 lutego 1945 roku. Początkowo służył jako kościół filialny. Poświęcenie kościoła miało miejsce 15 czerwca 1945 roku, a parafia p.w. Miłosierdzia Bożego powstała na mocy dekretu kardynała Prymasa Augusta Hlonda z dnia 24 sierpnia 1946 roku.
   Jest to kościół o cechach neogotyckich. Trójnawowy, pseudobazylikowy, założony na planie krzyża łacińskiego. Transept o krótkich ramionach, prezbiterium zamknięte trójbocznie, skierowane na północ. Od frontu na osi wysoka, kwadratowa wieża, zwieńczona iglicą. W tympanonie portalu przedstawienie Dobrego Pasterza, powyżej mozaika z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej. Prezbiterium i transept oszkarpowane. Elewacje kościoła urozmaicone są układem blend, ślepych maswerków, fryzów i sterczyn. Okna zamknięte ostrym łukiem. We wnętrzu zachowana południowa empora (boczne empory usunięto po 1945 roku). W nawie głównej strop kasetonowy, w prezbiterium sklepienia gwiaździste. Wyposażenie kościoła z czasów budowy neogotyckie z początku XX wieku.

Kościół p.w. Miłosierdzia Bożego w Bydgoszczy znajduje się przy ulicy Nakielskiej 68.