Kościół w Ciechocinku wybudowano w latach 1873-1884 jako kościół filialny parafii w Raciążku, według projektu Edwarda Cichockiego z Warszawy. Kościół wybudowano w cegle, w stylu neogotyckim. We wnętrzu wykorzystano żeliwo, które posłużyło do konstrukcji filarów, ambony i chóru muzycznego. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne wykonano z białego marmuru kararyjskiego. W ołtarzu umieszczono obraz Przemienienia Pańskiego, a na zasuwie ss. Piotra i Pawła Apostołów. W ołtarzu północnym stanęła figura św. Antoniego, w południowym - Matki Boskiej Łaskawej. W wieżach kościoła umieszczono dwa duże dzwony, a same wieże pokryto blachą miedzianą. Dach świątyni przełożono łupkiem. Wnętrze pokryła wielobarwna polichromia. Złocenia wykonał Czesław Czarnecki. Benedykcji ukończonej świątyni dokonano w 1884 r., a uroczystej konsekracji - dopiero w 1904 r.
   Kościół w Ciechocinku dopiero ok. 1905 r. zyskał pełen wystrój architektoniczny. W latach 1903-1905 założono witraże wykonane w Zakładzie św. Łukasza w Warszawie. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów roboty braci Blombergów. Polichromia kościoła, wykonana w 1905 r., była w tonacji ciemnej. Jedynie filary i podłucza otworów drzwiowych pomalowano w dwubarwne pasy. Ornamenty na sklepieniach miały imitować nieboskłon. W 1905 r. w galerii arkadowej na fasadzie świątyni stanęły figury świętych odlane przez artystę plastyka Wacława Bębnowskiego. Według opisu z 1923 r. kościół miał od północy zakrystię, w której znajdował się drewniany ołtarz przeniesiony z kaplicy parkowej, a nad nim obraz Ukrzyżowania Pana Jezusa z XVII w. Pod ołtarzem wielkim i zakrystia znajdowała się krypta, w której spoczęły m.in. zwłoki organizatora budowy kościoła ks. Mateusza Felicjana Lutoborskiego (1830-1906).
   Pierwotny wystrój kościoła nie dotrwał w całości do naszych czasów, a niektóre jego elementy w okresie późniejszym bywały demontowane i przenoszone na inne miejsce. Największe szkody spowodowały obie wojny światowe, kiedy to Niemcy zdarli miedzianą blachę z wież kościoła i skradli dzwon z prawej wieży. Po okresie okupacji hitlerowskiej starano się o przywrócenie świątyni jej dawnego blasku. W prawej wieży kościoła zawieszono dwa małe dzwony, przeniesione ze Słońska. Zaistniała również potrzeba wykonania we wnętrzu bardziej efektownej polichromii. Autorami projektów i wykonawcami fresków zostali wybrani plastycy Józef i Łucja Oźminowie z Warszawy. W związku ze zbliżającym się wówczas 1000-leciem chrztu Polski, Diecezjalna Komisja Artystyczna zadecydowała o umieszczeniu nad ołtarzem bocznym po stronie północnej tematu milenijnego w postaci sceny chrztu Mieszka I, nad nią postaci świętych polskich, a poniżej - obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Całą kompozycję miał wieńczyć medalion z orłem piastowskim, datami: 966-1966 i napisem w otoku: Sacrum Poloniae Millenium. Ołtarz południowy przeznaczono na miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu, dlatego planowano umieścić ponad nim scenę Ostatniej Wieczerzy. Całość wieńczyła scena Chrystusa uzdrawiającego sparaliżowanego przy sadzawce Betsaida. Sklepienia pokryto ornamentami geometrycznymi, natomiast fresk na podłuczu łuku tęczowego przedstawiał 12 Apostołów. W nawach bocznych, po usunięciu dawnych gipsowych stacji Drogi Krzyżowej, umieszczono nowe stacje w formie fryzu freskowo-sgraffitowego biegnącego poniżej parapetów okiennych. W drugim etapie renowacji kościoła na ścianach bocznych umieszczono sceny z życia Chrystusa (ściana południowa) oraz z historii Kościoła i jego roli we współczesnym świecie (ściana północna i zachodnia). W latach 1967-1968 ukończono freski w nawach bocznych.
   Wzrost liczby mieszkańców Ciechocinka i sezonowy napływ kuracjuszy spowodowały konieczność rozbudowy kościoła w celu powiększenia Jego powierzchni użytkowej. Prace trwały w latach 1984-1989. Celem przebudowy było zaspokojenie programu użytkowego przy najmniejszym zniszczeniu dawnej kompozycji. Podporządkowanie nowej bryły starej starano się osiągnąć przez zastosowanie tego samego materiału budowlanego (cegły) i większe rozdrobnienie bryły. W części nadziemnej wprowadzono nowe: transept, prezbiterium, zakrystię i biuro, a w podziemiu powstało 5 nowych pomieszczeń. 15.10.1989 roku nastąpiło poświęcenie rozbudowanego kościoła przez biskupa włocławskiego Henryka Muszyńskiego. Za projekt i realizację rozbudowy neogotyckiego kościoła parafialnego w Ciechocinku Stowarzyszenie Architektów Polskich przyznało  prof. dr. inż. arch. Janowi Tajchmanowi nagrodę roku 1989.

Kościół p.w. ss. Apostołów Piotra i Pawła znajduje się w centrum miasta,  pomiędzy ulicami  Kościuszki a  Piłsudskiego. Wejście od ul. ks. Owczarka. Zobacz na mapie