opis: |
Kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w Dębowej
Łące został wzniesiony na przełomie XIII/XIV wieku. Został spalony w
czasie wojny polsko-krzyżackiej w 1410 roku, a w 1445 roku odbudowany. Na
początku XVII wieku przebudowany. Od 1756 do 1930 roku pełnił funkcję
kościoła filialnego. W 1875 roku świątynia została wyremontowana, a w 1963
roku odnowiono jej wnętrze.
Kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w
Dębowej Łące to kościół gotycki, który został przekształcony w duchu
renesansowym na początku XVII wieku. Jest to świątynia orientowana, murowana z kamienia -
szczyty i górne kondygnacje wieży są ceglane. Kościół salowy z niewielką
prostokątną zakrystią od północy, kwadratową, tynkowaną kaplicą
przekształconą z dawnej kruchty wzniesionej na początku siedemnastego
wieku przy ścianie południowej, i z kwadratową wieżą od zachodu. Ściany
boczne zwieńczone fryzem ceglanym prawdopodobnie w 1875 roku. Szczyt
wschodni z XIV wieku - schodkowy, rozczłonkowany sterczynami ustawionymi
ukośnie, pomiędzy którymi znajdują się blendy. Szczyt zachodni wtopiony w wieżę,
zdobiony ostrołukowymi blendami. Wieża kościoła podzielona jest na trzy
kondygnacje tynkowanymi fryzami, dekorowana blendami, zwieńczona attyką.
Od zachodu bogato profilowany portal ostrołukowy. Wnętrze kościoła kryte
jest stropem belkowym, prawdopodobnie osiemnastowiecznym, w zakrystii
sklepienie kolebkowe z lunetami, w kaplicy krzyżowe, pod wieżą strop
płaski.
Wystrój wnętrza kościoła datuje się głównie na XVII i XVIII w. Z
pierwszej połowy XVII wieku pochodzą późnorenesansowe: ołtarz główny i
ołtarz boczny Matki Boskiej z Dzieciątkiem (z lewej strony) oraz ambona.
Drugi ołtarz boczny p.w. św. Rocha (z prawej strony) pochodzi z pierwszej
połowy XVIII wieku. Granitowa kropielnica jest prawdopodobnie
średniowieczna. Organy o zewnętrznej oprawie neoromańskiej datowane są na
początek XX wieku. Ciekawe jest też złotnictwo, na które składają się:
barokowa monstrancja z II połowy XVIII wieku z cechą imienną Stefana
Petersena, barokowe kielichy z drugiej połowy XVII wieku oraz barokowy
reflektor mosiężny z herbem Ślepowron z II połowy XVII wieku, a także
osiemnastowieczne świeczniki ołtarzowe. |