|
opis: |
Historia
Wieś Trutowo zapisana w 1711 roku przez właściciela Jana Rętwińskiego
karmelitom, pod warunkiem wybudowania kościoła i klasztoru. Budowę
murowanego kościoła rozpoczęto w 1725 roku a ukończono w 1738 roku.
Klasztor wzniesiono po 1740 roku. Kościół konsekrowany przez sufragana
włocławskiego biskupa Jana Dembowskiego, dnia 30 września 1770 roku. W 1863 roku
za udział w powstaniu rząd carski usunął karmelitów z Trutowa,
pozostawiając o. Norberta Sobczyńskiego, który sprawował tutaj posługę
duszpasterską do 1922 roku.
Architektura kościoła i klasztoru
Kościół p.w. św. Anny w Trutowie jest murowany z cegły,
barokowy, otynkowany. Nad dachem wznosi się kwadratowa wieża z zegarem,
zwieńczona baniastym hełmem pobitym blachą, z ośmioboczną latarnią. Na
jego szczycie umieszczono chorągiewkę z datą 1753 i z emblematem karmelitańskim.
W latach 1998-1999 została odnowiona elewacja kościoła i klasztoru w
kolorze białym.
Klasztor to budynek piętrowy, częściowo na sklepionych piwnicach.
Wzniesiony został na rzucie wydłużonego prostokąta, nieco szerszy od
kościoła. W pomieszczeniach klasztoru występują sklepienia
kolebkowo-krzyżowe lub kolebkowe z lunetami. W jednej z sal, przeznaczonej
według tradycji zakonnej na karcer, zachowały się stare malowidła
ścienne. W klasztorze istnieje izba muzealna, w której zgromadzono
zabytkowe szaty i naczynia liturgiczne, a także stare księgi, lichtarze,
zegary i inne sprzęty codziennego użytku zakonników.
Wyposażenie zabytkowe kościoła
Wnętrze kościoła jest barokowo-rokokowe. Polichromie późnobarokowe z
1738 roku (wg daty na ścianie zachodniej), odnowione i przemalowane w 1960
roku przez Stanisławę Klinkowską-Bieńkowską. Na ścianach nawy i
prezbiterium oraz na sklepieniach święci karmelitańscy i sceny związane z
historią zakonu. Na sklepieniach nawy postacie czterech Ewangelistów i
czterech Ojców Kościoła: święci Grzegorz, Augustyn, Hieronim i Ambroży; a
na ścianach nawy święci: Telesfor, Mikołaj, Albert, Teresa, Dionizy,
Andrzej Corsini, anioł i Maria Magdalena de Pazis; natomiast na ścianie
zachodniej nad chórem muzycznym: Matka Boska Dobrej Opieki.
Ołtarz główny jest rokokowy z około połowy XVIII wieku, odnowiony w 1887
roku. Z czasów odnowienia rzeźby świętych: Jana Nepomucena, Jana
Ewangelisty, Józefa i Króla Dawida; w polu środkowym obraz ruchomy św.
Jana Nepomucena z XVIII wieku oraz obraz stały św. Anny Samotrzeć.
Tabernakulum przekształcone, z baldachimem z XVIII w. i rzeźby aniołów.
Ołtarze boczne: z lewej strony - z rzeźbami świętych: Dionizego, Telesfora
Papieża, dwóch nierozpoznanych biskupów (w górnej kondygnacji) oraz
czterech aniołów, ze współczesnymi obrazami; w polu środkowym św. Józef z
Dzieciątkiem oraz w zwieńczeniu św. Maria Magdalena de Pazis; z prawej
strony - z rzeźbami świętych: Jana Chrzciciela i Sebastiana, Alberta i
Antoniego z Dzieciątkiem (w górnej kondygnacji) oraz dwóch aniołów, z
obrazami: w polu środkowym Matki Bożej Szkaplerznej z pierwszej połowy
XVIII wieku we współczesnej, drewnianej sukience, i w zwieńczeniu św.
Tadeusza z około polowy XVIII w.
Ołtarze pod emporami rokokowo-klasycystyczne z około 1800 roku, lewy z
rzeźbą proroka Eliasza, adorowanego przez dwa aniołki, w zwieńczeniu
współczesny obraz św. Pawła Pustelnika; prawy z krucyfiksem adorowanym
przez dwa aniołki oraz w zwieńczeniu ze współczesnym obrazem św. Barbary.
Ambona rokokowa z XVIII wieku, w kształcie łodzi, z malowanymi scenami z
dziejów zakonu karmelitańskiego i portretem bł. Angelusa Augustyna
Mazzinghi (beatyfikowanego w 1761 roku).
Ponadto w kościele warte uwagi są:
- chrzcielnica barokowa z XVIII wieku
- stalle rokokowo-klasycystyczne z 1800 roku
- dwa rzędy ław rokokowych z XVIII wieku
- zabytkowe feretrony barokowo-ludowe |
