Pierwsi ewangelicy pojawili się we Włocławku dopiero pod koniec XVIII w. Od 31 maja 1821 r. nabożeństwa odprawiano w niewielkim drewnianym kościele św. Wojciecha, przejętym od katolików. Samodzielną parafię utworzono w 1829 r., jej proboszczem został ks. Juliusz Adolf Teodor Ludwig. W następnych latach wykonano szereg prac w kościele i wybudowano plebanię. Działała też szkoła ewangelicka. W 1850 r. Fryderyk Wilhelm Cords, dziedzic dóbr Siewiersk, zapisał w testamencie swój majątek na budowę nowego kościoła, szkoły i szpitala ewangelickiego. Realizacja zapisu znacznie się opóźniła wskutek procesów z rodziną zmarłego.  Kościół wybudowano w latach 1877-1881. Fundusze na budowę świątyni i jej wyposażenie napłynęły także z ofiar parafian, współwyznawców z Warszawy, Ozorkowa i Chodcza oraz z dotacji rządowej. Uroczyste poświęcenie odbyło się 25 października 1881 r.
   Jest to budowla ceglana, neogotycka, wzniesiona według planów budowniczego gubernialnego Franciszka Tournelle. Kościół zwrócony jest częścią ołtarzową ku zachodowi, wzniesiony na rzucie prostokąta, z węższą częścią ołtarzową zamkniętą trójbocznie, na jej osi znajduje się zakrystia. Od frontu wieża z kruchtami po bokach. Nawa nakryta w części środkowej sklepieniem kolebkowym o łuku zaostrzonym. Po bokach empory wsparte na słupach, w parapetach empor ażurowa dekoracja o formach maswerkowo-mauretańskich. Na zewnątrz w narożach szkarpy. Dach dwuspadowy kryty dachówką, przesłonięty galeryjką ze sterczynami. Fasada wschodnia trójosiowa, z częścią środkową zryzalitowaną, przechodzącą w trójkondygnacjową wieżę. Na osi portal ostrołukowy, ponad którym rozeta z dekoracją z formowanej cegły. Kondygnacja najwyższa o ściętych narożach, z oknami ostrołukowymi, zakończona dachem namiotowym krytym blachą.
   Kościół posiada jednolite, neogotyckie wyposażenie wnętrza. Ołtarz, ambona i organy wykonane zostały w firmie Schlag i Synowie ze Świdnicy. W ołtarzu obraz Chrystus w Ogrójcu (kopia z Delaroche) namalowany w 1889 roku przez Kazimierza Mireckiego.
   Plebania parterowa o skromnych cechach klasycyzmu wybudowana została ok. połowy XIX w., a przebudowana w 1881 r. Ogrodzenie z kutego żelaza pochodzi z 1897 r.