PAŁAC W WIELGIEM gm. Zbójno, pow. Golub-Dobrzyń |
|
kategoria: |
zabytki architektury - pałace, dworki, chaty |
opis: |
Zespół rezydencjonalny powstał w Wielgiem w II połowie XIX wieku z
inicjatywy Mariana Wierzbickiego, który w 1867 roku stał się właścicielem
tutejszych dóbr. Założenie położone jest nad jeziorem Wielickim przy drodze do Działynia, odchodzącej od szosy Lipno - Zbójno, od której oddalone jest
około 2 km. Zajmuje stok po południowej stronie drogi, łagodnie opadający
ku północno-wschodniemu brzegowi jeziora, przecięty w części południowej
poprzeczną, miejscami dość stromą skarpą. Teren założenia o nieregularnym
po stronie wschodniej i południowej obrysie, ograniczają od północy drogi:
wzmiankowana już droga do Działynia, która w tym miejscu ostro skręca ku
północy oraz wychodząca z jej łuku droga lokalna prowadząca w kierunku
południowo-zachodnim do wsi Przystań, stanowiąca północną granicę
folwarku. Zachodnią granicę założenia wyznacza droga gruntowa, wiodąca
obrzeżem folwarku do jeziora, poza którą rozciągają się łąki. Po
wschodniej stronie łąki i pola w pobliżu zespołu przecina droga do wsi
Klonowo. Całość zespołu rozplanowana jest na terenie zbliżonym do
kwadratu, o ściętym dolnym narożu, rozciągającym się nad jeziorem i
otoczonym z trzech stron drogami. Pałac został usytuowany w południowo-wschodniej części założenia. Stanowi on dość wyjątkowy na tych terenach typ budowli stylistycznie nawiązującej do neorenesansowej architektury pałacowo - willowej pochodzenia niemieckiego. Murowany z cegły pełnej i otynkowany posadowiony jest na sklepionych odcinkowo piwnicach. Bryła budowli mocno rozczłonkowana, asymetryczna, składa się z kilku lekko zryzalitowanych w stosunku do siebie segmentów dwukondygnacyjnych, trzykondygnacyjnej wieży i niskich przedsionków wejściowych. Fasadą pałac skierowany jest w kierunku zachodnim, z niewielkim odchyleniem w stronę południową. Rzut budowli przypomina literę "L", do której przylega od dołu prostokątny aneks z ryzalitem pośrodku - jest to skrzydło dobudowane przez późniejszego właściciela Jana Płoskiego na początku XX wieku. Korpus budowli to szerszy od pozostałych segment, stanowiący podstawę litery "L", natomiast jej laska złożona jest z dwóch segmentów: skrzydła północnego o zarysie leżącego prostokąta i węższego nieco od niego segmentu - przewiązki łączącego skrzydło z korpusem. Elewacja frontowa czterosegmentowa z wbudowaną szeroką, ośmioboczną wieżą, poprzedzoną masywnym przedsionkiem wejściowym z tarasem. Segment po stronie północnej od wieży dwuosiowy. Segment wieżowy, nieco węższy i lekko cofnięty z linii elewacji, poprzedza w parterze bezstylowa, prostokątna przybudówka, z tarasem na wysokości piętra. Przybudówka została wzniesiona w miejscu pierwotnego ganku podcieniowego, osłaniającego główne wejście do pałacu. Górną kondygnację wieży ożywia rytm arkadek o pełnych łukach wspartych na pilastrach. Trzeci segment elewacji znacznie szerszy, lecz nieco niższy od północnego. Pierwotnie rozwiązana symetrycznie, pięcioosiowa z trzyosiowym ryzalitem, zwieńczonym trójkątnym frontonem. Obecnie układ nieco zniekształcony przez przybudówkę. Czwarty segment elewacji to, cofnięta nieco w głąb, boczna dwuosiowa ściana skrzydła południowego, zwieńczona prostym gzymsem koronującym. Elewacja ogrodowa, czterosegmentowa, o nierównej linii zarysowanej przez poszczególne segmenty, z mocno wysuniętym pięcioosiowym ryzalitem (szczytową ścianą korpusu), poprzedzonym w przyziemiu pięciobocznym parterowym gankiem wejściowym. Ściany ganku mają podział ramowy. W szerszej frontowej ścianie drzwi wejściowe flankowane wąskimi płycinami. W bocznych ściankach małe kwadratowe okienka. Elewacja północna, trzyosiowa, zwieńczona prostym uskokowo zarysowanym gzymsem, pod którym w narożach uproszczone kapitele - pozostałość pierwotnych pilastrów. Środkowa część ściany mieści blisko siebie osadzone okna, po trzy w każdej kondygnacji. Elewacja południowa, rozwiązana symetrycznie, trzyosiowa, z szerokim rozstawem okien i częścią środkową poprzedzoną wysokim aneksem wejściowym nakrytym płaskim daszkiem. Część środkowa elewacji nieco wyższa, zakończona trójkątnym frontonem. Układ wnętrz pałacu niemal całkowicie przekształcony w okresie powojennym, w czasie jego adaptacji i odbudowy po częściowym spaleniu. Pierwotnie zapewne dwutraktowy, najlepiej czytelny w segmencie północnym i wieżowym. Wielgie zostało siedzibą właścicieli dopiero w 1867 roku, kiedy majątek kupił Marian Wierzbicki, który zamieszkał wraz z rodziną. Po jego śmierci w 1882 roku dobrami w Wielgiem zarządzała żona - Kazimiera Wierzbicka. W 1905 roku majątek nabył Jan Płoski, właściciel Klonowa. W latach trzydziestych XX w., z powodu zadłużenia część majątku została rozparcelowana, a pozostała wraz z folwarkiem, wystawiona na sprzedaż przymusową. Na publicznej licytacji w 1937 r. majątek Wielgie nabył Andrzej Jan Wilski, który był właścicielem Wielgiego do wybuchu II wojny światowej. Czynnie uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, w trakcie której dostał się do niewoli niemieckiej. Jako jeniec do końca wojny przebywał w Oflagu II c w Woldenburgu. Majątek w Wielgiem pozostawał pod zarządem niemieckich władz okupacyjnych, a po zakończeniu wojny przejęty został przez Skarb Państwa. Utworzono tu Państwowe Gospodarstwo Rolne, a od 1985 roku Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej (POHZ). W samym dworze umieszczono biura, a część pomieszczeń przeznaczono na mieszkania dla pracowników. Od 1992 roku właścicielem pałacu i części parku o powierzchni 0,28 ha jest Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa w Bydgoszczy, natomiast pozostała część parku wraz z lasem oddana została w zarząd Nadleśnictwu Skrwilno. |
źródło: | Materiały do dziejów rezydencji w Polsce: Ziemia dobrzyńska, t. 2, cz. 2, pod red. Stanisława Kunikowskiego, Włocławek, 2002 |
jak trafić: |
Miejscowość Wielgie położona jest w pobliżu drogi wojewódzkiej nr
554 prowadzącej z Lipna do Golubia-Dobrzynia, z której skręcamy we
wsi Klonowo w kierunku północno-zachodnim i po dwóch kilometrach
dojeżdżamy do celu. Dojazd autobusami PKS z Lipna lub z Golubia-Dobrzynia. |
zdjęcie: | |