W Sypniewie znajduje się eklektyczny pałac z drugiej połowy XIX wieku, który zachwyca zwiedzających ciekawą sylwetką zdobioną balkonem wspartym na kolumnach i okazałą ośmioboczną wieżą widokową. Równocześnie wokół pałacu  został założony  park krajobrazowy w stylu angielskim o obszarze 8,85 ha. Do pałacu prowadzi aleja dojazdowa (utworzona z 38 dorodnych lip drobnolistnych), która wraz z kolistym podjazdem okalającym trawnik tworzy miły dla oka  wygląd przedpałacowej części parku. Swoją sylwetką na tle jasnej bryły pałacu wyróżniają się trzy okazałe cisy. Największe walory przyrodniczo-krajobrazowe  posiada wschodnia część parku, zajmująca przestrzeń po lewej stronie alei dojazdowej. Tu w niewielkim zagłębieniu terenowym  znajduje się wydłużony staw (ciągnący się z południa na północ), otoczony wieńcem wierzb białych oraz jesionów wyniosłych. Północną część akwenu akcentuje wyspa, którą niegdyś zdobiła postać kobiety wykonanej z białego marmuru.
   Wartości przyrodnicze tego parku to głównie drzewostan, odznaczający się dużą różnorodnością kształtów i barw, innych o każdej porze roku. Wśród prawie 400 rosnących tu drzew dominują lipy drobnolistne, klony pospolite, dęby szypułkowe oraz kasztanowce białe. Dość dużą grupę drzew  stanowią iglaki reprezentowane głównie przez świerki pospolite, zaś w mniejszym stopniu przez świerki srebrzyste, cisy pospolite, jodły kalifornijskie oraz modrzewie. W południowej części parku pod okapem drzew znajduje się grobowiec ostatnich dziedziców Sypniewa - Wilckensów, wybudowany w trzeciej ćwierci XIX wieku. Oryginalny swój wygląd zawdzięcza czterem eklektycznym kolumnom, osadzonym na 4 filarach opartych na trzystopniowym członie dolnym. Kolumny zwieńczone stylizowanymi korynckimi głowicami łączą łuki, które wraz z górną kopułą tworzą efektowną całość. Kompozycję parku wzbogacają okazy pomnikowe. Do tej grupy drzew zaliczają się reliktowe miłorzęby dwuklapowe, sześć dębów szypułkowych o obwodach od 282 do 420 cm, oraz buk pospolity o wymiarze 330 cm w obwodzie. Duży udział w parkowej zieleni posiadają też liczne krzewy,  z których najstarsze oceniono na dwieście lat: tawuły, jaśminowce, irgi, trzmieliny, wiciokrzewy, leszczyny oraz inne gatunki tworzące parkowy podszyt swobodnie rozwijający się pod osłoną drzew.
   Walory sypniewskiego parku to również zachowany pierwotny układ kompozycyjny tej urokliwej enklawy wysokiej zieleni oraz zachowany dawny układ dróg komunikacyjnych, z których najwięcej wdzięku posiada wspomniana aleja dojazdowa oraz obwodnica obiegająca cały park. W 1991 roku Ministerstwo Kultury przyznało gospodarzom obiektu (Technikum Rolnicze) Brązowy Medal za zasługi w ochronie i pielęgnacji zabytkowych założeń ogrodowych. Również Wojewódzki Konserwator Zabytków  przyznał w 1995 roku parkowi w Sypniewie trzecie miejsce w województwie w konkursie na najlepiej urządzony i pielęgnowany ogród roku. W chwili obecnej pałac i park jest wydzierżawiony, a jego gospodarze docenili znaczenie zabytku, jaki znalazł się w ich rękach. Pałac odzyskał blask, a w jego wnętrzach otwarto restaurację i umożliwiono wynajem pokoi. Organizowane są w nim bale, wieczorki poetyckie, wystawy malarstwa i inne imprezy kulturalne.  Zadbano o budowle parkowe: kamienny zegar słoneczny z 1820 roku i tzw. lodziarnię w kształcie kurhanu. Park w Sypniewie znalazł miejsce w "Spisie parków i ogrodów zabytkowych w Polsce".