PARK MIEJSKI NA BYDGOSKIM PRZEDMIEŚCIU W TORUNIU |
|
kategoria: |
obiekty przyrodnicze - ogrody botaniczne, zoologiczne, dendrologiczne |
opis: |
Park Miejski - najstarszy i największy park miejski w Toruniu, typu
angielskiego, założony w 1817 r., początkowo na terenach pocegielnianych,
stąd zwany Parkiem Cegielnia. Park jednakże ostatecznie ukształtowany
został w latach dwudziestych XX wieku. Należy do zabytkowych założeń
parkowych (w 1997 roku został wpisany do rejestru zabytków). Duży obszar
Parku (około 25 ha, 1 km długości wzdłuż południowej strony ul.
Bydgoskiej) nie jest specjalnie wyodrębniony z otoczenia, gdyż znaczna
część tej dzielnicy charakteryzuje się rozwiniętą zielenią. Wzdłuż parku
był założony charakterystyczny ciąg do konnej jazdy, zamieniony następnie
na torowisko tramwajów w związku z poszerzeniem ul. Bydgoskiej. Park położony jest na skarpie, w urozmaiconym, falistym terenie, odznacza się malowniczością. Charakteryzuje go powiązanie układów regularnych (klomby, kwietniki, sadzawka) z formami krajobrazowymi. Tworzą je swobodnie skupione grupy drzew, lasków i zagajników, rozmieszczone wśród otwartych zieleńców, a między nimi wiją się kręte, boczne ścieżki i błyszczą wody małych stawów, będących pozostałościami po dawnych wyrobiskach cegielni. Jedną z większych atrakcji jest dolina ze stawem z łabędziami i ze sztuczną kaskadą. W obręb perspektyw i widoków parkowych wciągnięto graniczący od południa teren błoń nadwiślańskich, dokąd prowadzi mostek przez starorzecze - Martwą Wisłę. Drzewostan parkowy jest bardzo okazały, o bogatym składzie gatunkowym (65 gatunków i odmian drzew i 30 gatunków krzewów rodzimych i egzotycznych). Wśród drzew parku znajduje się wiele ciekawych okazów, m.in. stare cisy, jedyny w Toruniu kasztan jadalny, klon tatarski, ozdobne drzewko mąkini, a także kłęk kanadyjski, bożodrzew chiński, dławisz okrągłolistny, miłorząb dwuklapowy, iglicznia trójcierniowa, ajlant gruczołowaty; na trawnikach jaśminowce i głogi. Przed I wojną światową w parku stał pomnik Bismarcka (rozebrany w 1926 roku); również tutaj, w 1909 roku, w 150. rocznicę urodzin poety Friedricha Schillera, postawiono marmurową ławę z jego popiersiem (tzw. ławka Schillera, restaurowana w 2004 i 2005 roku), a powstały w ten sposób zakątek parku nazywano Idyllą. Również w tym okresie istniała w parku największa w całej prowincji zachodniopruskiej letnia restauracja na 4 tysiące miejsc. Na Wiśle przy ul. Przybyszewskiego istniała przystań wioślarska. Park był wówczas (jak i w okresie międzywojennym) tętniącym życiem miejscem spotkań i spacerów. Niestety w latach 60. XX wieku zlikwidowano 2 stawy, dewastacji uległy też różne elementy małej architektury. Na zachód od Parku znajduje się obszerny teren założony w otoczeniu parkowym z dużym pawilonem z 1928 roku, przeznaczonym na cele wystawowe. Tuż obok Zieleniec, a także ulica Przy Cegielni - jedyny ślad po miejskiej cegielni, pochodzenia jeszcze średniowiecznego. Cały Park jeszcze w początku XX wieku był zwany Laskiem przy Cegielni. |
źródło: | http://www.turystyka.torun.pl |
jak trafić: |
Park zajmuje nadwiślańską część Bydgoskiego Przedmieścia, od ul.
Konopnickiej do ul. Reja. |
zdjęcie: |
|