DWORZEC KOLEJOWY W INOWROCŁAWIU
zabytki architektury - zabytki techniki
Dworzec był usytuowany na osi wschód - zachód i przystosowany do obiegowego ruchu pociągów, które mijały od wschodu lub zachodu. Wschodnia, frontowa fasada gmachu, piętrowa, w poziomie podzielona gzymsami, siedmioosiowa, miała oś środkową podkreśloną trzyosiowym ryzalitem, z trzema wejściami w parterze i trzema oknami na piętrze. Ryzalit odpowiadał szerokością holowi obsługi podróżnych. Półkoliste wnęki okienne i wejściowe zdobiły wsparte na konsolkach łukowate gzymsy. Gmach koronowała balustradowa attyka, podkreślona belkowym gzymsem, w osi środkowej zwieńczona okazałym gzymsem.
Dworzec był obiektem strategicznym. Podczas bitwy o miasto w powstaniu wielkopolskim, był krwawo zdobywany przez powstańców. Dziś na frontowej ścianie dworca jest tablica upamiętniająca powstańczego komendanta stacji inż. Leona Czarlińskiego. Nie inaczej było podczas drugiej wojny światowej. Bomby zrzucone w rejon dworca podczas nalotu 3 września 1939 r. cudem ominęły stację. Pod okupacją była ona terenem dywersyjnej walki polskich kolejarzy. Ich bohaterstwo także upamiętnia tablica na frontowej fasadzie dworca kolejowego.
Inowrocławski dworzec przebudowano w latach 60. XX wieku. Stary budynek nie nadawał się do obsługi współczesnego ruchu kolejowego. Przebudowano jego wnętrze lecz przy okazji zmianie uległa fasada dworca.
fot. W. Drozdowski ze strony
http://wind.lap.pl
