|
opis: |
Zespół pałacowo-parkowy w Ostromecku składa się
z dwóch pałaców oraz dwóch otaczających
je parków: ogrodu włoskiego i parku w stylu angielskim.
Ogród włoski, założony przed 1714 rokiem, jest najstarszą częścią parkową w Ostromecku. Rozciąga
się za pałacem myśliwskim w kierunku starorzecza Wisły. Park jest
wielopoziomowy, prowadziły do niego szerokie drewniane schody, dotychczas
jeszcze nie odbudowane. Z dwóch stron znajdowały się tarasy kwiatowe
wzmacniane głazami i murem. Od wschodu na skarpie znajdowała się grota -
kapliczka i mała lodownia, w strumyku zaś dwie studnie z zastawkami. Ze
zbocza biegną dwa podwójne szpalery lip podkreślające osiowość kompozycji.
Północne zakończenie osi stanowiła sadzawka z
fontanną - obecnie nieistniejąca. Po wschodniej i zachodniej stronie
szpalerów rozplanowano ogrody opierające się na schemacie kwaterowym,
obsadzone różnymi gatunkami drzew. Aleja
włoskiego ogrodu kończy się przy jeziorze, będącym dawnym korytem Wisły.
Skarpę ujęto trzema tarasami i murem oporowym z kamienia polnego z
półkolistą basteją w południowo-wschodnim narożniku. Poniżej tarasów są
jeszcze widoczne ślady stawu, fontanny i obwałowania.
Park w stylu angielskim został założony wokół nowego pałacu w
latach 1830-40. W zagospodarowaniu przestrzennym parku uwzględniono
naturalną rzeźbę terenu i układ wodny.
Składał się z części zielonej oraz leśnej, oddzielonej szosą od reszty
lasu. Od strony szosy usytuowane są 3 stawy zw. "Kluczykami". Natomiast od strony folwarcznej park został ogrodzony murem. Przed
pałacem utworzono kolisty podjazd z obszernym gazonem pośrodku. Z dwóch
stron gazonu posadzono drzewa ozdobne, będące obecnie pomnikami przyrody -
lipa drobnolistna o obwodzie ponad 3 m, czarna sosna i buk czerwony. Z
drugiej strony pałacu na terenie zielonym rosną pojedyncze egzemplarze
dębu szypułkowego (obwód ponad 3 m), kasztanowców białych oraz jeden
kasztanowiec czerwony. Na wzgórzu koło muszli rośnie rośnie pojedyncza
lipa drobnolistna, a w otoczeniu na poboczach - wielopienne okazy lip i
klonów.
Do zielonego parku krajobrazowego przylega leśna część parku z
oczkami wodnymi. Pierwotny las został wkomponowany w park i stanowi
uzupełnienie polany widokowej. W leśnej części parku dominują zbiorowiska
grądowe wysokie i niskie. Występują też enklawy łęgowe i olsowe nad
jeziorem.
W zbiorowiskach olsowych dominują olchy czarne z udziałem wiązu,
brzozy brodawkowatej i jesionu wyniosłego. W podszycie i w podroście:
brzoza omszona, bluszcz pospolity, bez czarny, kruszyna pospolita,
leszczyna pospolita, czeremcha zwyczajna.
Nad starorzeczem, koło jeziora występuje zbiorowisko łęgowe.
Znajdziemy tam dorodne okazy olszy czarnej o obwodzie 4,30 m,
wierzby kruchej o obwodzie 3,20 m a także szakłaka pospolitego (obwód 1,7 m).
W warstwie podrostów występuje: czeremcha zwyczajna, dereń świdwa, bez
czarny, głóg jednoszyjkowy, porzeczka czarna i alpejska, kruszyna
pospolita.
W centralnej części parku, usytuowanej na falistym terenie górnego
tarasu, występują zbiorowiska grądu wysokiego. Stanowią większą część
obszaru leśnej części parku. Do 1983 r., w którym nastąpiła inwazja
brudnicy mniszki i konieczne było wycięcie drzew, dominowała sosna
zwyczajna w wieku około 150-230 lat. Po tej klęsce ekologicznej obumarło
ok. 98% sosny zwyczajnej oraz wszystkie świerki, jodły i daglezje.
Obecnie w drzewostanie dominują: klon pospolity i klon jawor, dąb
szypułkowy, buk pospolity, kasztanowiec zwyczajny, lipa drobnolistna.
Do pomników przyrody w ostromeckim parku zaliczono: 20 kasztanowców
białych, 17 dębów szypułkowych, 11 lip drobnolistnych, 5 wiązów
szypułkowych, 4 buki pospolite, 2 dęby szypułkowe, klon pospolity, jesion
wyniosły, olszę czarną i sosnę wejmutkę. |
