opis: |
Park dworski w Sosnowie znajduje się na terenie nieznacznie pofałdowanym.
Poza polami uprawnymi krajobraz tworzą kompleksy leśne, szczególnie duże
na południe i południowy zachód od Sosnowa. W skład założenia dworskiego
wchodzą: część reprezentacyjna, obejmująca
dwór wraz z parkiem, położone
na północ od nich pozostałości folwarku, a także rządcówka zlokalizowana
przy nieistniejącym już zespole domów pracowników folwarcznych,
znajdującym się przy drodze z Rogowa do Sosnowa.
Park dworski w Sosnowie według danych z 1940 roku zajmował wraz
z sadami powierzchnię 1 ha, w rzeczywistości zajmuje powierzchnię około 4
ha. Park został założony na początku XIX w. przez Wojciecha Machczyńskiego
ówczesnego właściciela Sosnowa, zaś w 1905 r. został rekomponowany według
projektu Stefana Celichowskiego. Wówczas też utworzono dwa stawy z
wysepkami i mostami.
Część reprezentacyjna położona jest na płaskim terenie. Park przyjmuje
obrys prostokąta, rozciągniętego wzdłuż osi prowadzącej od zachodu ku
wschodowi, równolegle do drogi w kierunku Zamościa i Czumska Małego,
stanowiącej jego granicę północną. Od zachodu i południa do parku
przylegają pola uprawne, zaś od wschodu las i biegnąca przez ten las droga
gruntowa. Nie zachował się sad przyległy od wschodu do parku, a usytuowany
po południowej stronie wspomnianej wyżej drogi. Park pierwotnie nie
posiadał żadnych wygrodzeń, a obecnie od strony północnej wygradza go
ogrodzenie z siatki.
Główną oś kompozycyjną parku tworzy obsadzony
kasztanowcami podjazd wraz z owalnym gazonem po zachodniej stronie dworu.
Podjazd poprzedza ozdobna brama, po której zachowały się dwa słupy
zwieńczone wazonami. Brama wybudowana została w czasie zbliżonym do
wybudowania przy dworze oficyny, a więc w II połowie XIX wieku. Z tyłu
dworu znajdował się trawiasty parter, ale został on zatarty, a w jego
miejscu zlokalizowane są wygrodzone ogródki oraz szopki użytkowe przez
obecnych mieszkańców dworu.
W południowej części parku głównym elementem kompozycyjnym są dwa
połączone ze sobą stawy.
Podjazd, relikty, parteru trawiastego z tyłu dworu oraz stawy stanowią
jedyne pozostałości historycznej kompozycji parku. W wyniku wieloletniego
braku pielęgnacji i niekontrolowanego rozwoju drzew i krzewów spowodował,
że park zamienił się w kompleks o charakterze leśnym. Zaciera się także
granica pomiędzy przyległym lasem i parkiem.
Istniejąca w parku ścieżka, biegnąca wokół stawów, jest niehistorycznym
przedeptem. |
źródło: |
P. Gałkowski, R. Piotrowski, Rogowo i okolice, Rypin-Rogowo, 2000
Materiały do dziejów rezydencji w Polsce: Ziemia dobrzyńska, t. 2, cz. 4,
pod red. Stanisława Kunikowskiego, Włocławek, 2007 |